Barcelona – Barri Xines/EI Raval

Trójkątne Barri Xines, położone na zachód od Ramblas, a na północ od portu, mniej więcej tak jak c/de Hospital, nie należy do tych miejsc w Barcelonie, które się zwiedza, ale, przynajmniej za dnia, trzeba się tu pokręcić. Oficjalna nazwa dzielnicy to El Raval, dawniej była to dzielnica czerwonych latarni miasta (nazwa jest myląca – nie ma tu żadnych Chińczyków). Jak każdy port, również i Barcelona ma swą długą historię prostytucji. Orwell pisze, że po Powstaniu Robotników w 1936 r. „na ulicach wywieszono kolorowe plakaty nawołujące prostytutki, aby przestały być prostytutkami”. Również Franco, choć z raczej z innych powodów, bardzo chciał oczyścić ulice. Nikomu się to nie udało, choć porównując ówczesną reputację tej dzielnicy ze stanem obecnym, można zauważyć, że Barri Xines nie jest już takie niebezpieczne.

Może trudno w to uwierzyć, biorąc pod uwagę obskurne ulice w tej strefie, jednak dzielnica ma również kilka ciekawych obiektów-są one zaznaczone na mapach turystycznych. Za dnia nie ma się czego obawiać idąc tędy, by zobaczyć na przykład wczesne dzieła Gaudiego. W nocy rozsądne środki ostrożności (jak nienoszenie wielkich portfeli podczas spaceru po nieoświetlonych bocznych uliczkach) powinny wystarczyć. Wstyd by było nie odwiedzić kilku wspaniałych restauracji, których pełno w tej okolicy.

Jeśli chodzi o architekturę, to barri niczym się nie wyróżnia, choć i tę obskurną dzielnicę ożywia barwna plama modernistycznego Hotelu Espana przy c/de Sant Pau 9-11, najbardziej znanego budynku w tym rejonie, W hotelu jest ciekawa sala jadalna wyłożona ceramiką, zaprojektowana przez Domenecha i Montanera.

Palau Guell

Większość swych wczesnych artystycznych lat Antoni Gaudi spędził, tworząc wyszukane banały dla bogatych patronów. Najważniejszym z nich był Don Eusebio Giiell, armator i przemysłowiec, który w 1885 r. zlecił wykonanie Palau Giiell, przy c/Nou de la Rambla 3, tuż przy Ramblas (pn.-pt. 10.00-13.30 i 16.00-19.30; w święta państwowe 10.00-13.00; wstęp wolny). Mieści się w nim muzeum teatru, więc, co nie jest tu takie powszechne, można obejrzeć wnętrze. Większość domów projektowanych przez Gaudiego znajduje się w rękach prywatnych. Widać w jego dziełach wyczucie różnych tworzyw artystycznych. W owych czasach, kiedy architekci starali się ukryć żelazne przypory wewnątrz budynków, Gaudi wykorzystał je jako ciekawe elementy dekoracyjne. Nawet taras na dachu prócz swej funkcji użytkowej także upiększał budowlę, gdy kominy i inne wyloty ozdobiono glazurą. Natomiast kolumny, łuki i sufity ukształtowano i wygięto w wyszukany sposób, który wyróżnił niebawem dzieła Gaudiego.

Sant Pau del Camp

Położona za Liceu na Ramblas c/de Sant Pau prowadzi w dół przez środek Barri Xines do kościoła Sant Pau del Camp (św. Pawła od Równiny), którego nazwa przypomina, że święty przystanął niegdyś na otwartych błoniach za murami miasta. Sant Pau, najstarszy (X wiek) i najciekawszy kościół w Barcelonie, był fundacją benedyktyńską i został /budowany na planie krzyża greckiego. Nad głównym wejściem są osobliwe, prymitywne (już zatarte) XII-wieczne rzeźby ryb, ptaków i twarzy ludzkich. Formy zwierzęce zdobią także kapitele XII-wiecznego krużganku. Z tyłu kościoła są misternie rzeźbione apsydy.

Hospital de la Santa Creu

Hospital de la Santa Creu na północnych obrzeżach Barri Xines jest najważniejszym zabytkiem w tej dzielnicy. Ten ciekawy kompleks budowli gotyckich, do którego prowadzi także c/de Hospital (stąd najlepiej widać fasadę budowli), został zbudowany w XVwieku na miejscu przytułku z X wieku jako szpital dla pielgrzymów. Sam szpital przeniesiono na początku tego stulecia do nowego obiektu, a stare budynki przeznaczono na cele edukacyjne – można więc poruszać się swobodnie po obszernych krużgankach dziedzińcach. W wejściu widać wspaniałe XVII-wieczne azulejos przedstawiające różne sceny religijne. Koniecznie trzeba zwrócić uwagę na postać ze słowem Iesus napisanym w odbiciu zwierciadlanym – formule oznaczającej śmierć. W XVIII-wiecznej Academia ile Medicina sala wykładowa jest ozdobiona czerwonym aksamitem i kandelabrami, a obrazu całości dopełnia obrotowy marmurowy stół do sekcji zwłok.

Museu d’Art Contemporani de Barcelona

Carrer de Hospital stanowi granicę Barri Xines, ale sam Raval rozciąga się na północ aż do c/Pelai i Ronda Sant Antoni. Dzielnica przechodzi długotrwałą renowację; burzone są cale grupy domów, tworzone nowe przestrzenie, czyszczone stare budynki. Już rozpoczęto realizację ambitnego planu budowy alei ciągnącej się od Avda. Drassanes przez barri do Ronda Sant Antoni. Jednak najbardziej widocznym przejawem zmian tej dzielnicy jest otworzenie Museu d’Art Contemporani de Barcelona – inaczej MACBA (wt.-pt. 12.00-20.00; sb. 10.00-20.00; nd. 10.00-15.00; 600 ptas, śr. 300 ptas). Można do niego dojść od strony c/del Angels lub z Ramblas (idąc c/Bon Succes). Kontrast pomiędzy olbrzymią, białą, niemal lśniącą bryłą muzeum a starymi budynkami wokół jest niesamowity i stanowi przedmiot kontrowersji od chwili otwarcia w 1995 roku.

W zbiorach muzeum prezentowane są najważniejsze nurty w sztuce współczesnej od 1945 roku. Większość dzieł pochodzi z Barcelony i Hiszpanii, ale są też przykłady sztuki zagranicznej. Są one przedstawione w zmieniających się wystawach; zależnie od czasu wizyty można obejrzeć prace Miró, Tapiesa czy Chillida, a także Joana Brossy, centralnej osoby w katalońskiej grupie Dau el Set.

Tuż obok znajduje się Centre de Cultura Contemporania de Barcelona (wt., czw., pt„ 11.00-14.00 i 16.00-20.00; śr. i sb. 11.00-20.00; nd. 10.00-15.00; 600 ptas, śr. 400 ptas). Odbywają się tu wystawy sztuki współczesnej oraz pokazy filmów i koncerty. Ten budynek jest kolejnym przykładem nakładania się starego i nowego: zbudowany w 1714 roku jako Casa de la Caritat, przez lata miał złą sławę. Przy wejściu można zobaczyć stare azulejos, a w patio – fasadę z małym posążkiem Sant Jordi.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *