Komunikacja

Podróżowanie po Hiszpanii autobusem czy pociągiem z reguły nie oznacza większych kłopotów – połączenia są dobre, a ceny biletów i czasy przejazdu obydwoma środkami lokomocji między głównymi miastami zwykle niewiele się różnią. Autobusy zazwyczaj bywają szybsze od pociągów na krótszych i mniej uczęszczanych trasach, a poza tym dojeżdżają bliżej miejsca przeznaczenia. Stacje kolejowe leżą zwykle w odległości kilku kilometrów od miasta czy wioski i wcale nie jest pewne, że zaraz po przyjeździe pociągu zjawi się autobus, który zabierze podróżnych do miasta. Warto rozważyć propozycję skorzystania z najtańszych w Europie wypożyczalni samochodów.

AUTOBUS

Dla osób nie posiadających wieloprzejazdowego biletu kolejowego dobrym środkiem komunikacji są autobusy. Do wielu miejscowości dotrzeć można ze stolicy danego regionu tylko autobusem. Jakość usług znacznie się różni, ale z reguły autobusy zapewniają dość pewny i wygodny dojazd. Koszty przejazdu wynoszą około 600 ESP za 100 km. Jedyny problem polega na tym, że w wielu miejscowościach nie ma dworców i autobusy odjeżdżają z różnych miejsc (nawet jeśli jadą w tym samym kierunku, ponieważ niektóre trasy obsługuje kilku przewoźników). Nowe dworce często powstawały na obrzeżach miejscowości. Jeśli tylko było to możliwe, położenie przystanków opisano w tekście rozdziału lub w „Szczegółach podróżowania”.

Trzeba pamiętać, że cala komunikacja publiczna, a zwłaszcza autobusowa, niemalże zamiera w niedziele i święta. Te dni najlepiej w ogóle wykluczyć z planów podróży do miejsc położonych na uboczu. Na rozkładach jazdy trzeba zwracać uwagę na słowa takie jak diario (codziennie), laborables (dni robocze, włącznie z sobotą) i domingos y festivos (niedziele i święta).

POCIĄG

Hiszpańskie koleje RENFE działają na bardzo skomplikowanych zasadach. Zwykły pociąg, którego cena biletu i czas jazdy są takie same jak w przypadku autobusu, nazywa się espreso lub rapido. Semi-directos i tranvias (najczęściej pociągi podmiejskie) są trochę wolniejsze. Ekspresy, począwszy od najszybszego i najwygodniejszego, to Pendular, Talgo i Electrolren. W dwóch pierwszych podróż umila muzyczka i klimatyzacja, a bilety są aż o 60-70% droższe w stosunku do drugiej klasy w zwykłych pociągach. Bilety na Electrotren są o 40-50% droższe. Bilet na ekspres AVE (istniejące od niedawna szybkie połączenia z Madrytu do Sewilli i Kordoby) kosztuje mniej więcej dwa razy drożej niż na normalny pociąg.

W ostatnich latach zlikwidowano wiele połączeń kolejowych, zastępując je autobusami obsługiwanymi wspólnie przez RENFE i prywatne spółki przewoźnicze. Dotyczy to przede wszystkim połączeń z przesiadką i pociągów mających niezbyt wygodne godziny odjazdu. Na niektórych trasach tych właśnie autobusów jest cztery razy więcej niż pociągów. Ceny biletów są takie same, a autobusy odjeżdżają z dworców autobusowych lub przystanków w poszczególnych miastach. Hiszpanie traktują podróż pociągiem międzymiastowym tak samo jak lot samolotem, rezerwując miejsca przed wyjazdem oraz powrotem.

ZNIŻKOWE BILETY KOLEJOWE Bilety InterRail i BIJ są ważne w pociągach RENFE, ale na pociągi ekspresowe, a czasami też na expresos i rapidos trzeba zrobić dopłatę. Wysokość tych dopłat wydaje się całkowicie przypadkowa (być może zależy od konduktora). Najlepiej wykupić miejscówkę przed wejściem do pociągu. Za 400 ESP (z wliczonym suplemento lijo za 200 ESP) otrzymuje się duży bilet w formie wydruku komputerowego, który zadowoli nawet najbardziej wymagającego konduktora.

Jeśli podczas pobytu w Hiszpanii często podróżuje się pociągami, warto pomyśleć o bilecie wieloprzejazdowym RENFE Tarjeta Turistica, który jest ważny we wszystkich pociągach. Umożliwia on podróżowanie pociągami przez 3 do 10 dowolnych dni w okresie jednego miesiąca. Bilet na 2 klasę, ważny na trzy dowolne dni w ciągu miesiąca, kosztuje 18 383 ESP (147 $); na pięć dni 24 000 ESP (192 $); na 10 dni 48 374 ESP (387 $). W sprzedaży są też bilety pierwszej klasy; płaci się za nie o 30% drożej.

KUPOWANIE BILETÓW I ZNIŻKI

RENFE oferuje również wiele tańszych przejazdów w dias azules („błękitne dni”, czyli praktycznie przez cały rok, z wyjątkiem najbardziej ruchliwych weekendów świątecznych). Osoby powyżej 65. roku życia, podróżni z dziećmi poniżej 12 lat, grupy liczące powyżej 11 osób i osoby planujące powrót w ten sam lub inny „błękitny dzień” mają prawo do 12%-50% zniżki.

Bilety kupuje się w dworcowej kasie venta anticipadaoti 60 dni do 15 min przed odjazdem pociągu, a na dwie godziny przed odjazdem również w kasie venta inmediata. Raczej nie należy zwlekać do ostatniej chwili, bo zazwyczaj kolejki są dosyć długie. Niektóre dworce mają osobne kasy dla pociągów largo recorrido (dalekobieżnych) i cercanias (lokalnych). Podróżni bez biletu muszą zapłacić u konduktora dwa razy więcej, a jeśli nie mają pieniędzy, mogą mieć do czynienia z policją.

W centrum każdego większego miasta mieszczą się zwykle biura RENFE, które prowadzą przedsprzedaż biletów i sprzedają skrócone rozkłady jazdy. Sprzedaż biletów kolejowych prowadzą też biura podróży oznaczone napisem RENFE, dysponują one sprawnym systemem komputerowym, który umożliwia na przykład wykupienie miejscówki w takiej samej cenie jak na dworcu. Na dłuższych trasach warto mieć rezerwację, ponieważ często zdarza się, że pociągi są zatłoczone.

Datę wyjazdu na komputerowym bilecie z miejscówką na pociąg dalekobieżny (largo recorrido) można zmienić najpóźniej na 15 min przed określonym na bilecie czasem odjazdu. Zwrócenie takiego biletu ponad 24 godz. przed odjazdem wiąże się z utratą 15% jego wartości.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *