Barcelona – Przedmieścia

Barcelona – Przedmieścia

Zanim Eixample rozciągnęło się na równinach za miastem, Barcelonę od północy otaczały małe miejscowości. Obecnie są one zdecydowanie traktowane jako przedmieścia Barcelony, jednakże większość do tej pory zachowała swój indywidualny charakter. Warto je poznać, nawet jeśli wizyta w Barcelonie będzie krótka. Zwłaszcza Gracia, położona najbliżej centrum, wciąż jest twierdzą liberalizmu, a nawet bohemy, jaką była w XIX wieku, ze swym ożywionym życiem kulturalnym i nocnym. Oprócz zaspokojenia zwykłej ciekawości warto też odwiedzić inne przedmieścia dla ich paru zabytków. Niektóre, jak na przykład Parc Guell Gaudiego, położony między Gracia i Horta, oraz gotycki klasztor w Pedralbes, nie bez powodu znajdują się w planach wycieczek większości turystów. Są tu muzea poświęcone jednemu tematowi, jak muzeum futbolu znajdujące się na wspaniałym stadionie klubu sportowego Barcelony Camp Nou, albo kolekcja ceramiki w Palau Reial. Te obiekty wzięte razem naprawdę pomogą obalić przekonanie, że Barcelona zaczyna się i kończy na Barri Gótic. I wreszcie, jeśli ktoś oszczędza siły na jeszcze jeden wspaniały widok na Barcelonę, to powinien poczekać na słoneczny dzień i udać się do Tibidabo na północnym zachodzie miasta. Na tej górze jest wesołe miasteczko oraz parę barów z najpiękniejszymi widokami na miasto.

Gracia

Gracia jest najładniejszą z peryferyjnych dzielnic Barcelony i, zważywszy nagromadzenie na jej terenie barów, klubów i restauracji, pewnie większość turystów ją odwiedzi. Zaczyna się przy końcu Passeig de Gracia. Od zachodu ograniczają c/de Balmes, a od wschodu ulice położone za Sagrada Familia. Od końca ubiegłego wieku jest pełnoprawnym przedmieściem Barcelony, tradycyjnie odwiedzanym przez interesujących się sztuką i polityką studentów i inteligencję. Miejscowa ludność nadaje temu przedmieściu pociągającą, bezpretensjonalną, małomiasteczkową atmosferę. Dojazd środkami komunikacji publicznej: koleją FF.CC z Placa de Catalunya do stacji Gracia, autobusem #22 lub # 24 z Placa de Catalunya w stronę c/Gran de Gracia, także metrem do Diagonal na południu, albo do Fontana na północy.

Na Placa del Sol przyjemnie jest w dzień posiedzieć w jakiejś kafejce i pogapić się na solidne XIX-wieczne budynki, które otaczają plac, oraz młodsze dodatki architektoniczne autorstwa Gabriela Mora i Jaume Bacha. Nocą, zwłaszcza w weekend, plac staje się miejscem spotkań; stąd wyrusza się do barów, klubów i restauracji znajdujących się w sąsiedztwie. Kilka przecznic dalej jest następny przyjemny przystanek na drodze turystów, czyli Placa Kius i Taulet, której najbardziej charakterystycznym obiektem jest trzydziestometrowa dzwonnica.

Casa Vicens, pierwsze poważniejsze prywatne zlecenie dla Gaudiego (prace zakończył w 1885 r.), jest usytuowana przy c/de les Carolines 24 (najbliższą stacją metra jest Fontana). To tu Gaudi inspirował się stylem mudejar, pokrywając fasadę ułożonymi liniowo zielono-białymi płytkami z motywem kwiatów.

Parc Guell

W latach 1900-1914 Gaudi pracował dla Don Eusebio Guella (który zlecił też wykonanie Palau Guell przy Ramblas) nad Parc Guell (VII-IX, codz. 10.00-21.00; X-VI: codz. 10.00-18.00; wstęp wolny), znajdującym się na obrzeżach Gracia. Po Sagrada Familia, przy której pracował równocześnie, było to najambitniejsze dzieło Gaudiego. Zlecenie opiewało na wykonanie w dzielnicy sześćdziesięciu prywatnych rezydencji z alejkami, terenami rekreacyjnymi oraz ozdobnymi pomnikami. Ostatecznie wybudowano tylko dwa domy, natomiast w 1992 r. otworzono park dla ludności.

Park na wzgórzu, z którego roztaczają się wspaniałe widoki na miasto, jest urzeczywistnieniem halucynacji i obrazów wyobraźni. Pawilony z wichrowatego kamienia, gigantyczne jaszczurki, obszerna Sala Kolumnowa (w pierwotnych zamierzeniach rynek dzielnicy), gięte linie wielkiej lawy z ceramiki – wszystko to łączy się w jeden maniakalny wir pomysłów i zbytku. Nasuwa się oczywiste i natychmiastowe porównanie z wesołym miasteczkiem. Sala Kolumnowa została opisana przez Sacheverella Sitwella (w Hiszpanii) jako „zarazem wesołe miasteczko, skamieniały las oraz wielka świątynia Amona w Karnak, sama upojona i zataczająca się w ekscentrycznym trzęsieniu ziemi”.

Ceramiczne mozaiki i dekoracje w parku zostały w większości wykonane przez J.M.Jujola, który asystował przy kilku pracach Gaudiego. Natomiast inny ze współpracowników Gaudiego, Francesc Berenguer, zaprojektował i zbudował w parku w 1904 r. dom, w którym, po licznych perswazjach, zamieszkał Gaudi zanim przeniósł się na dobre na plac budowy Sagrada Familia. Ów dom to obecnie Casa Museu Gaudi (codz. poza sb. 10.00-14.00 i 16.00-19.00; 150 ptas); jest tam ciekawa kolekcja mebli, które artysta zaprojektował na różne okazje (typowa mieszanina nieokiełznanej oryginalności i błyskotliwej sztuki konstruktorskiej) oraz plany i przedmioty związane z parkiem i życiem Gaudiego.

Do parku można dojechać autobusem #24 z Placa de Catalunya, tuż pod bramę boczną przy parkingu, lub metrem do Vallcarca, skąd trzeba pójść przez Avda. de l’Hospital, aż ujrzy się po lewej stronie ruchome schody; następnie trzeba iść dróżką prowadzącą do samego wejścia do parku. Idąc zGracia trzeba pójść prosto główną c/Gran de Gracia i minąć stację metra Lesseps, gdzie należy skręcić w prawo na Travessera de Dalt.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *