Barcelona – Barri Gotic

Serce starówki Barri Gótic, godne uwagi skupisko pięknych średniowiecznych budynków gotyckich, znajduje się parę przecznic na północny wschód od Ramblas. Stare miasto niegdyś było całkowicie otoczone murami rzymskimi z IV wieku, natomiast to, co można zobaczyć obecnie, pochodzi głównie z wieków XIV i XV W tym właśnie okresie Barcelona osiągnęła szczyt swojej handlowej prosperity, zanim wchłonęło ją rosnące w siłę królestwo Kastylii. Fragmenty starożytnych murów wciąż widać w sąsiedztwie budowli z późniejszych czasów, zwłaszcza wokół katedry.

Placa de Sant Jaume i okolice

Środek dzielnicy stanowi Placa de Sant Jaume, obszerny plac przy końcu głównej c/de Ferran. Niegdyś było tu rzymskie forum i targ, a obecnie każdego tygodnia odbywają się pokazy katalońskich tańców ludowych (sardana) w wykonaniu miejscowych oraz różne pokazy i zgromadzenia.

Na placu stoją dwie spośród najważniejszych budowli miasta: na południowej stronie widać odnowiony ratusz, ajuntament, gdzie w kwietniu 1931 r. proklamowano Republikę Hiszpańską. Najciekawsza w nim jest odnowiona XIV-wieczna sala obrad, Saló de Cent, która znajduje się na pierwszym piętrze (sb. i nd. 10.00-14.00). W innych dniach można podziwiać przepych pierwotnej budowli – wystarczy skręcić za rogiem i pójść c/de la Ciutat, by stamtąd obejrzeć dawne główne wejście. Jest to bogato zdobiona, typowa dla Katalonii gotycka fasada. Została ona fatalnie uszkodzona podczas prac renowacyjnych w XIX wieku, co skłoniło radę miasta do zlecenia wykonania mniej okazalej fasady neoklasycystycznej na Placa de Sant Jaume.

Po drugiej stronie placu wznosi się Palau de la Generalitat, siedziba rządu katalońskiego, który od 1977 r. znów pracuje pod tym adresem. Jej budowa została rozpoczęta w 1418 r. Obecna jej postać przedstawia najlepszy, a przynajmniej najstarszy przykład budownictwa przy c/del Bisbe, gdzie znajduje się fasada z początków XV w., autorstwa Marca Safonta, z wielkim medalionem przedstawiającym św. Jerzego i smoka. Główne wejście jest renesansowe. Jest tu piękny krużganek, na pierwszym piętrze są sklepienia kasetonowe. Przy końcu znajduje się kaplica i komnata Sant Jordi (św. Jerzego, patrona Katalonii), również dzieło Safonta, oraz sale sądowe. Niestety, jedynym dniem w roku, w którym można zwiedzać wnętrza, jest Dzień Świętego Jerzego, 23 kwietnia (nieraz dwugodzinne oczekiwanie). Wtedy cały plac wypełniają stoiska z książkami oraz zaimprowizowane kwiaciarnie. Dzień św. Jerzego, święto narodowe Katalonii, przypomina dzień św. Walentego. Tradycja nakazuje podarować mężczyźnie książkę, a kobiecie różę, więc oferujące te upominki stoiska, ustawione na Placa de Sant Jaume i na Ramblas, są oblężone przez cały dzień.

La Seu

La Seu, katedra Barcelony (codz. 8.00-13.00 i 16.00-19.30; wstęp wolny), jest jedną ze wspanialszych budowli gotyckich w Hiszpanii. Usytuowana jest tuż za Generalitat i stoi w miejscu, które wcześniej zajmowała świątynia rzymska, a potem meczet mauretański (zwykła kolej rzeczy). Jej budowa została rozpoczęta w 1298 r., a zakończona w 1448 r., z wyjątkiem jednego elementu, co w 1845 r. Richard Ford tak skomentował: „Główna fasada pozostaje dalej nie dokończona, chociaż bogata kapituła przez trzy wieki pobielała opłatę od każdego zawartego tu małżeństwa, która miała być przeznaczona na jej dokończenie”. W latach 80. zeszłego wieku władze ukończyły fasadę; budowa trwała dziesięć lat. Niektórzy krytycy narzekają, że z powodu zwłoki katedra straciła architektoniczną harmonię, chociaż dla wielu fasada jest wystarczająco gotycka; szczególnie efektownie wygląda w nocy, kiedy jest podświetlona.

Sztuczne światło bardzo zmieniło wnętrze – zamiast mrocznej tajemnicy panuje tu teraz beztroska. Katedra jest poświęcona świętej Eulalii, Santa Eulalia, zamęczonej przez Rzymian, gdyż trwała przy swej wierze. Jej grób znajduje się w krypcie poniżej ołtarza; jeśli wrzuci się do otworu monetę, wtedy całość się rozjaśnia, ukazując typowy katolicki kicz. Warto zobaczyć bogate dzieła sztuki nad ołtarzem oraz rzeźbione grobowce wszystkich 29 kaplic bocznych. Do najładniejszych należy malowany, drewniany grobowiec Ramona Berenguera I, hrabiego Barcelony od 1018 do 1025 r., który zapisał się w historii ustanowieniem wielu usatges, czyli praw katalońskich.

Najbardziej znanym fragmentem katedry jest wspaniały XIV-wieczny krużganek(codz. 8.45-13.30 i 16.00-19.00), który wychodzi na bujny, tropikalny ogród ozdobiony palmami i, co jest jeszcze bardziej niezwykłe, pełnego gęgających białych gęsi. Jeśli zakłócają one spokój tej scenerii, to czynią to nie bez powodu: w zależności, którą wersję się przyjmie, gęsi trzyma się tu od ponad pięciu stuleci albo w celu podkreślenia dziewictwa świętej Eulalii lub dla przypomnienia dawnego rzymskiego splendoru Barcelony.

Placa de la Seu i Placa Nova

Na zachód od Placa de la Seu znajdują się dwie XV-wieczne budowle związane z katedrą. Casa de l’Ardiaca (niegdyś siedziba archidiakona, obecnie archiwa miejskie) szczyci się maleńkim dziedzińcem z małą fontanną, otoczonym krużgankami i wyłożonym płytkami. Palau Episcopal, nie opodal c/del Bisbe, był pałacem biskupim. Chociaż wnętrza obydwu budynków nie są udostępnione turystom, to można wejść na dziedzińce i obejrzeć misterne schody, tak typowe dla budowli w tej okolicy. Na górze schodów Palau Episcopal jest patio z romańskimi malowidłami ściennymi.

Leżąca naprzeciw katedry wielka Placa Nova była w średniowieczu wjazdem do starego miasta. Dalej za placem widać szerokie ulice i bardziej regularne zabudowania współczesnego miasta. Nawet jeśli ktoś w danej chwili poświęca czas Barri Gótic, to niech podejdzie i przyglądnie się fryzom wieńczącym współczesny budynek Collegi d’Arquitectes (Kolegium Architektów) stojący po drugiej stronie placu. Został zaprojektowany przez Picassa w 1960 r.; odznacza się surową formą, przypominającą rysunki graffiti, która gryzie się z bardziej dostojnymi budowlami po tej stronie placu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *