Tereny rekreacyjne zawsze miały istotne znaczenie w następujących po sobie planach urbanizacyjnych miasta. Ostatnio dzięki dążeniu do zapewnienia zieleni i względnego spokoju skorzystały tereny znajdujące się na obrzeżach nieużytków przemysłowych, natomiast XIX-wieczna ekspansja Barcelony polegała na przekształcaniu ufortyfikowanych i położonych w centrum rejonów miasta. Miejscem wytchnienia znajdującym się najbliżej centrum jest Parc de la Ciutadella, na wschód od starego miasta, oddalony
o parę minut spacerem od Barri Gótic. Niegdyś stała tam forteca Burbonów, obecnie w parku są ładne ścieżki i ogrody oraz kilka ciekawych muzeów. Na południe leży wędkarska (i garmażeryjna) dzielnica, Barceloneta, wcinająca się w port Barcelony. Po kilku minutach spaceru dochodzi się do Parc de Mar, zbudowanego na odcinku wybrzeża, który do tej pory nie był zagospodarowany.
Turyści z pewnością będą chcieli zarezerwować czas na zwiedzanie Montjuic, wzgórza po drugiej stronie portu, na zachód od Barri Xines. Do tej pory zachował się tam zamek oraz połączone z sobą rozległą siecią ścieżek i punktów widokowych muzea, pomniki i ogrody. Do niektórych ciekawych miejsc dociera kolejka linowa, która łączy również Montjuic z Barceloneta, umożliwiając szybkie przemieszczanie się pomiędzy poszczególnymi strefami opisanymi w tej części Przewodniku. Szczegóły dotyczące transportu znajdują się w ramkach informacyjnych.
Parc de la Ciutadella
Wydaje się, że Parc de la Ciutadella jest w stanie pomieścić znacznie więcej, niż by się wydawało, sądząc po jego rozmiarach. Oprócz jeziora, zabytkowej fontanny Gaudiego i zoo jest tu również siedziba parlamentu katalońskiego oraz muzeum sztuki współczesnej. Te dwa ostatnie zajmują część budowli, przypominającej fortecę, która stoi w samym środku parku. Jest ona zachowanym fragmentem zbudowanej na planie gwiazdy cytadeli, od której park wziął nazwę. Została wzniesiona przez Filipa V w 1715 r. w celu podporządkowania Barcelony, która podczas wojny o sukcesję stawiała Burbonom zaciekły opór. Aby zbudować cytadelę, wyburzono dzielnice sąsiadujące z miejscem, w którym miała być wzniesiona. Ten symbol władzy Burbonów przetrwał do 1869 r. Cytadelę zburzono, a w okolicy otaczającej budowlę utworzono park. Jak na ironię główny gmach pałacu jest znów siedzibą rządu, tym razem autonomicznego parlamentu katalońskiego, który po raz pierwszy obradował tu między 1932 a 1939 r.
Chyba najbardziej widowiskowym elementem parku jest cascada, zabytkowa fontanna barokowa w północno-zachodnim rogu. Została zaprojektowana przez Josepa Fontsere, architekta wyznaczonego do nadzorowania przekształcania dawnych terenów cytadeli w park. Był to pierwszy ze znaczniejszych projektów tutaj zrealizowanych. Asystentem Fontsere był Antoni Gaudi, wówczas student, który, jak sądzono, miał udział w projektowaniu żelaznej bramy parku, przy wejściu na Avda. Marques de l’Argentera.
Park i Wystawa w 1888 r.
W 1888 r., ledwie dwadzieścia lat po powstaniu parku, wybrano go na teren Wystawy Światowej, która pomogła zapoczątkować kulturalną odnowę Barcelony. Wielu największych twórców modernista, poproszonych o pomoc, pozostawiło tu ślad swego geniuszu. Przy końcu Passeig Lluis Companys stoi olbrzymi ceglany Arc de Triomf Josepa Vilaseki i Casanovesa.
Budynek tuż przy głównym wejściu, przypominający zamek, zaprojektowali Domenech i Montaner; w trakcie wystawy pełnił rolę restauracji. Castel dels Tres Dragons został centrum wyrobów rzemiosła w stylu modernista. Jest tu teraz Museu de Zoologia (wt.-nd. 10.00-14.00; 300 ptas, 150 ptas śr., bezpłatnie w pierwszą nd. miesiąca), którego ozdobna zewnętrzna strona z czerwonej cegły jest ciekawsza niż wnętrze.
Tuż za nim znajduje się pochodzące z XIX wieku konserwatorium, w którym obecnie mieści się przyjemny bar na świeżym powietrzu.
Museu d’Art Modern de Catalunya
Na Placa d’Armes w środku parku stoi pałac gubernatora oraz stary arsenał – pozostałości po cytadeli. Mieszczą się tam również parlament kataloński oraz Museu d’Art Modern de Catalunya (czynne codz. oprócz wt. 9.00-21.00; 300 ptas). Muzeum często jest postrzegane jako to, które posiada drugorzędne kolekcje – Barcelona ma osobne galerie prac Picassa, Miró i Tapies, a Dali znalazł swe miejsce w Figueres – ale jest w nim wystarczająco dużo dobrych rzeczy, by z powodzeniem obalić ten zarzut.
Muzeum obecnie wystawia sztukę katalońską od połowy XIX w. do około 1930 r. i, jak można oczekiwać, jest szczególnie bogate w zbiory malarstwa oraz rzeźby modernista inoucentista, dwie dominujące szkoły tego okresu. Są tu prace Ramona Casasa (którego obrazy wisiały niegdyś na ścianach Els Quatre Oats) oraz Santiago Rusifiola. Późniejsze prace modernista obejmują pejzaże Joaquima Mira oraz zaskakująco bogaty dorobek Isidre Nonella. Natomiast wśród prac noucentista, stylu jednocześnie bardziej klasycystycznego i świadomie mniej kwiecistego niż modernista, trzeba zwrócić uwagę na najlepiej chyba znanego reprezentanta tego stylu, Joaquima Sunyer, choć są również prace innych znanych twórców, na przykład Xaviera Noguesa i rzeźbiarza Pau Gargallo.
Parc Zoologie
Pomimo całego uroku kulturowego Ciutadelli najpopularniejszą jej atrakcją jest, oprócz zielonych przestrzeni samego parku, zoo miejskie, Parc Zoologie (czynne codz., 9.30-19.30, 1000 ptas), zajmujący południowo-wschodnią część parku. Jedno wejście na c/de Wellington (dla tych, którzy wysiedli na stacji metra Ciutadella), drugie w samym parku. Gwiazdą wśród zwierząt jest unikatowy (zwłaszcza w niewoli) śnieżnobiały goryl albinos, przedmiot niezdrowego zainteresowania.