Zagraniczne placówki Hiszpańskiego Biura Informacji Turystycznej (Oficina Espańola de Turismo) dysponują wieloma przydatnymi mapami, folderami i broszurami. W Polsce biuro to nie ma swojego przedstawicielstwa, ale można zwrócić się do jednego z oddziałów poza Polską, by zaopatrzyć się w plany miast, wykazy hoteli, schronisk młodzieżowych czy kempingów w poszczególnych prowincjach.
BIURA INFORMACJI TURYSTYCZNEJ
W Hiszpanii oddziały Oficina Espańola de Turismo znajdują się w każdym większym mieście (ich adresy podano w Przewodniku przy każdej miejscowości). Zwykle można tam uzyskać dokładne informacje o zasięgu lokalnym. Oprócz tego typu placówek działają również, posiadające odrębny zarząd, regionalne i miejskie biura Turismo. Jakość ich usług jest bardzo zróżnicowana. Można w nich pytać o szczegóły dotyczące okolicy i zaopatrzyć się w lokalną mapę, ale informacje wykraczające poza dany region nie zawsze są wiarygodne.
Biura Turismo czynne są zwykle: pn.-pt. 9.00-13.00 i 15.30-18.00, sb. 9.00-13.00. Jednak im dalej od „cywilizacji”, tym rzadziej respektowane bywają oficjalne godziny otwarcia.
W większych miastach w domach towarowych El Corte Ingles znajdują się punkty informacyjne z bezpłatnymi mapami.
Wiele różnego rodzaju map otrzymać można bezpłatnie w biurach informacji turystycznej, ale oprócz nich przydatna będzie dobra mapa samochodowa. Najlepiej kupić ją w Hiszpanii. Każda księgarnia (libreria), uliczny kiosk czy stacja benzynowa mają spory ich wybór. Dobre mapy wydaje Editorial Almax, wydawnictwo publikujące również wiarygodne, zaopatrzone w indeksy plany większych miast.
Niezłe są również mapy w skali 1:800 000, wydawane przez RV (Reise und Verkeluverlag ze Stuttgartu) i rozprowadzane w Hiszpanii przez firmę Plaza & James, lub mniej szczegółowe mapy Michelina, Firestone czy Rand McNally. Najdokładniejsze plany miast to składane Falkplans. Obejmują wszystkie przedmieścia i zawierają pełne indeksy ulic; dotychczas opracowano takie plany Madrytu, Barcelony i Sewilli.
Miłośnicy wędrówek górskich dokładniejsze mapy znajdą w La Tienda Verde przy c/ Maudes 38 w Madrycie oraz w Libreria Quera przy c/Petritxol 2, Barcelona. Te dwie księgarnie mają duży wybór map topograficznych wydawanych przez dwie instytucje rządowe: IGN (Instituto Geografico Nacional) i SGE (Servicio Geografico del Ejercito). Dostępne bywają mapy w skalach 1:200 000, 1:100 000, 1:50 000 i czasami 1:25000. Za bardziej aktualne uważane bywają różne serie publikowane przez SGE, choć żadne z nich nie są w pełni wiarygodne.
Katalońska firma Editorial Aipina wydaje użyteczne mapy-broszurki w skali 1:40 000 oraz 1:25 000, obejmujące większość gór i rejonów podgórskich Hiszpanii. Można je kupić również w wielu księgarniach, a ich tekst zawiera istotne informacje o danym regionie.
Wśród map wydawanych w Polsce najlepsza jest mapa Hiszpanii wydawnictwa Geo Center (w skali 1:300000) oraz Atlas Hiszpanii tej samej firmy.
Chociaż nadal powszechnie uważa się, że wczasy w Hiszpanii są stosunkowo tanie, to w ciągu ostatnich pięciu lat ceny zakwaterowania znacznie wzrosły. Jeżeli ktoś zamierza dużo czasu spędzać w miastach, niech nie liczy na tanie wakacje. Jeśli jednak wziąć pod uwagę koszty wyżywienia, to Hiszpania nadal pozostaje jednym z najtańszych miejsc w Europie Zachodniej.
Ktoś, kto gotów jest samodzielnie przyrządzać sobie obiady, spać w niedrogich pensiónes lub tanich hotelach i jeść w podrzędnych barach i restauracjach, wyda średnio 23-30 $ dziennie. Turyści, którzy będą chcieli korzystać z lepszych noclegów, poznać życie nocne i próbować wykwintniejszych dań, muszą liczyć się z wydatkiem od 40 do 60 $ na dzień.
Przy funduszach w wysokości 75-90 $ na dzień pobytu praktycznie nie ma dla turysty ograniczeń, o ile tylko starczy mu sił i energii. Oczywiście jeśli planuje się pobyt w cztero-i pięciogwiazdkowych hotelach lub we wspaniałych hiszpańskich paradores, ta suma nie pokryje nawet kosztów zakwaterowania.
Ceny pokojów różnią się znacznie w zależności od pory roku. Latem trudno znaleźć cokolwiek za mniej niż 1500 ESP (12 $) za jedynkę, a 2000 ESP (16 $) za dwójkę; bezpieczniej przyjąć stawkę 1800 ESP za jedynkę i 2500 ESP (20 $) za dwójkę. Najniższe opłaty na kempingu wynoszą ok. 400 ESP (3,30 $) za noc od osoby (600 ESP w większych miejscowościach wypoczynkowych) plus tyle samo za namiot.
Koszty wyżywienia są bardzo różne, ale zazwyczaj nietrudno znaleźć restaurację serwującą podstawowe trzydaniowe posiłki za mniej więcej 750-1500 ESP (6-12 $). Można też zaglądać do barów, próbując tapas i nie zasiadając do pełnego posiłku. Hiszpańskie przekąski słyną z walorów smakowych, chociaż wcale nie kosztują mniej niż dania główne (patrz rozdział Gastronomia). Bardzo tani jest alkohol, zwłaszcza wino – 5 $ powinno wystarczyć na zakup solidnej porcji miejscowego trunku do wieczornej degustacji.
Częste przejazdy na duże odległości mogą poważnie obciążyć budżet. W porównaniu z resztą Europy Zachodniej ceny nie wypadają tu źle, ale trzeba pamiętać, że Hiszpania to rozległy kraj. Podróż autobusem lub pociągiem z Madrytu do Sewilli (ponad 500 km) kosztuje ok. 3500 ESP (28 $). Opłaty w komunikacji miejskiej wynoszą zazwyczaj nie więcej niż 150-250 ESP (1,20-2 $).
Zakresy cen wahają się w zależności od pory roku i regionu kraju. W większych miastach i miejscowościach odwiedzanych tłumnie przez turystów wszystko jest odpowiednio droższe niż w rejonach położonych na uboczu. Ponadto jedne regiony są tańsze, inne droższe. Do tych ostatnich należy zwłaszcza uprzemysłowiona północ – Kraj Basków, Katalonia i Aragonia, a także Baleary. Ceny wzrastają również w okresie lokalnych świąt. Rząd oficjalnie podejmuje próby kontroli cen, a jednak trzeba mieć sporo szczęścia, by w Sewilli w czasie kwietniowej feraalbo w Pampelunie, kiedy odbywają się gonitwy z bykami, znaleźć pokój za mniej niż podwójną cenę. Tak jak wszędzie podróżując w pojedynkę, płaci się więcej niż w grupie dwu-czy trzyosobowej. Spanie w pokojach kilkuosobowych jest tańsze. Warto mieć przy sobie legitymację studencką ISIC — pozwoli ona na bezpłatny lub ulgowy wstęp do wielu muzeów oraz innych obiektów i uzyskanie innych zniżek. Równie pożyteczna może być legitymacja Go25 (FIYTO), dostępna dla osób poniżej 26. roku życia oraz Europejska Karta Młodzieżowa Euro26.
Należy zwracać uwagę, czy w cenę jest wliczony podatek od sprzedaży – IVA (obecnie wynosi on 7%), który nieraz zaskakuje przy płaceniu rachunku za posiłek lub pokój (szczególnie w droższych hotelach).