Pireneje

Okolice Elizondo

W pobliskim ARIZCUN znajduje się XVII-wieczny klasztor Matki Boskiej Anielskiej, urzekający barokową fasadą. Zaraz za wioską stoi typowy dom warowny (bardzo popularne w tej dolinie), gdzie urodził się Pedro de Ursua, przywódca ekspedycji Maranones, która w 1560 roku wyruszyła w górę Amazonki w poszukiwaniu Eldorado. W Arizcun można przenocować w zadbanej i przyjemnej Pensión Etxeberna, c/Txuputo 43 (tel.948/453013), gdzie serwowane są smaczne obiady i kolacje.

Przed samą przełęczą Izpegui – piękną, choć wąską – leży równie wspaniałe ERRATZU, z dwoma domami typu cara rural. Jeden, Casa Etxebeltzea (tel.948/453157), mieści się w czternastowiecznym domu o pałacowej architekturze, a w drugim, Casa Marimartinenea (tel.948/453117), na parterze do dziś zamieszkuje żywy inwentarz.

Oddalona o kilka kilometrów na północ MAIA, to miejsce, w którym rozegrała się ostatnia bitwa o niepodległość Nawarry. Wioska ta jest również godna uwagi. Na bramie prowadzącej do jedynej ulicy widnieje tarcza herbowa z czerwonym dzwonem. Większość domów dumnie prezentuje ten sam herb nad wejściem.

Groty Zugarramurdi

Na północ od Elizondo główna droga biegnie przez wąwóz Otxondo do wiosek Urdax i Zugarramurdi. Są to dobre miejsca na przerwę w podróży między Pamploną a nadbrzeżnymi miastami francuskiej Baskonii – Biarritz i Bayonne. Jedynym publicznym środkiem komunikacji na tym odcinku jest autobus pocztowy z Elizondo – dokładne informacje w mieście.

ZUGARRAMURDI słynie z grot. Najważniejsza z nich to olbrzymi, naturalny luk, pod którym przepływa regata de inferno („piekielny strumień”). Był to główny ośrodek sztuk czarnoksięskich w średniowieczu, w wyniku czego okolica bardzo ucierpiała w czasach inkwizycji. Pod łukiem rzekomo odbywały się akelarres, czyli sabaty czarownic, ulubiony temat baskijskich legend. Sama wioska jest bardzo ładna i znakomicie nadaje się na bazę wypadową do wędrówek po okolicy. Jedną z ciekawych tras jest spacer szlakiem za groty aż do Sary we Francji, gdzie znajduje się inny teren obfitujący w jaskinie.

W Zugarramurdi na przybyszów czeka wiele noclegów typu casa rural, ale w weekendy często wszystkie są zajęte. Casa Suetdeguui (tel.984/599088) i Casa Teltxeguia (tel.948/599167) są usytuowane w centrum wioski. Przy głównej ulicy w kierunku Urdax leży obozowisko – Camping Josenea (tel.948/599011; cały rok).

Valle de Salazar

Na południowy wschód od Pamplony, 10 km przed Yesa, skręca do Lumbier droga wiodąca do pięknej doliny Salazar. Jej najbardziej malowniczą częścią jest Foz de Arbayun – głęboki wąwóz widoczny z punktu widokowego przy drodze. Niektórzy śmiałkowie decydują się w tym miejscu na zejście w dół. Kilometr od LUMBIER znajduje się wejście do Foz de Lumbier, wylęgarni orłów. Ptaki te zwykle można obserwować siedzące wysoko na ścianach wąwozu lub kołujące w powietrzu. W Lumbier jest kemping, Camping Iturbero (tel.948/880405), czynny siedem dni w tygodniu od Wielkanocy do października, a przez resztę roku tylko w weekendy.

Czterdzieści kilometrów dalej leży dziewicze pirenejskie miasteczko OCHAGAVIA, do którego raz dziennie kursuje autobus z Pamplony (z wyj. nd.). Najładniejsze zakątki miasta to zadrzewione ulice po obu stronach rzeki poprzecinanej licznymi kamiennymi mostami. Jest tu aż jedenaście casas rurales oferujących zakwaterowanie w pięknych, tradycyjnych kamiennych domach, z których słynie miasteczko (pełną listę podaje Giua de alojamientos: turismo rural, do zdobycia w Turismo w Pamplonie). Smaczne posiłki serwuje Auamendi, po wschodniej stronie rzeki, przy Plaża Gurpide pod nrem 1; są tam też pokoje do wynajęcia.

Las Irati na północy to jeden z największych lasów sosnowo-brzozowych w Europie. Monte Ori to pierwszy od strony Atlantyku szczyt Pirenejów sięgający na wysokość 2000 m; posiada wspaniałe warunki do wędrówek i wspinaczki – widoki są wszędzie tak samo ekscytujące, jak z najwyższych szczytów.

Valle de Roncal – Pargue Natural Pirenaico

Dla miłośników poważnych górskich wypraw wyzwanie stanowi położona dalej na wschód Valle de Roncal. Niestety, w lipcu i sierpniu odwiedza tę dolinę wielu turystów. Autobus z Pamplony jedzie na północ od Sangiiesy i prosto do Aragon, obok wielkiego sztucznego jeziora Embalse de Yesa, a następnie skręca na północ w dolinę Esca i wraca do Nawarry. Jest to malownicza trasa. Na odcinku od Burgui i Roncal do Isaby droga w wielu miejscach przecina rzekę. W RONCAL znajduje się liostal Zaltua, c/Castillo 23 (tel.948/475008) oraz dwie casas rurales, z których wyróżnić trzeba Casa Villa Pepita (tel.948/475133), dużą prywatną posiadłość, gdzie można się dobrze pożywić za niewysoką cenę. Zatrzymując się w okolicy, warto odwiedzić Isabę.

Isaba i okolice

ISABA daje szansę wynajęcia pokoju w jednym z prywatnych domów, z których większość jest zrzeszona w programie Casa rural. Podczas weekendów znalezienie noclegu może być jednak trudne, gdyż Isaba (wraz z Ochagavi’ą) to główny ośrodek turystyczny w zachodnich Pirenejach, nawiedzany przez rzesze turystów z Pamplony, Bilbao i innych miejsc. W miasteczku znajduje się prywatne schronisko młodzieżowe z dużymi salami noclegowymi, Albergue Oxanea, a także Hostal Lola, c/Mendigatxa 17 (tel.948/893012; faks 893012) i Pensión Txabalkua, e/Izargentea 16 (tel.948/893083); oba proponują dobre wyżywienie. Jest jeszcze Pensión Txiki (tel.948/893118; ®), nad barem/restauracją o tej samej nazwie, a także luksusowy hotel Isaba (tel.948/893000; faks 893030). Kemping Asolaze (tel.948/893034) leży na skraju Parque Natural, 6 km od miasta (w stronę granicy). Można też dyskretnie rozbić się na dziko nad brzegami rzeki za wsią.

W Isabie wzniesiono zbyt wiele nowych budynków, by miejscowość mogła być naprawdę atrakcyjna. Najpiękniejsze widoki oferuje spacer w górę doliny rzeki Belagua do Refugio de Belagua, schroniska górskiego (w lipcu i sierpniu zatłoczone) znajdującego się niemal na granicy, w samym sercu Parque Natural, wysoko pośród górskich szczytów. Urody krajobrazu nie da się oddać słowami. Latem dojeżdża tam autobus z Pamplony i o 8.00 z Isaby. W schronisku jest bar i restauracja, Venta de Juan Pito, Puerto de Belagua (tel.948/893080); posiadając śpiwór, można wynająć samo łóżko na noc. Kto jednak chciałby zostać dłużej, musi zabrać ze sobą żywność. W tym miejscu można rozpocząć wiele wędrówek – kilka szlaków jest bardzo trudnych. Do tego jednak potrzebna jest dobra mapa (Editorial Alpina 1:40 000, Ansó-Hecho obejmuje park) i kompas. Można też wybrać któryś z wielu łatwych szlaków – informacje w Refugio.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *